Parotiditisaren agerraldia euskal herrian
Egileak:
Paloma Liendo Arenzana
Manolo Imaz Perez
Miren Basaras Ibarzabal
Mª Jesus Perez Palacios
Inmaculada Diez Hernaez
Asunción Santamaria Cano
Ana Butron
Ramón Cisterna Cancer
Basurtuko Ospitalea - Mikrobiologia eta Infekzio-Kontroleko Zerbitzua; EHU- Immunologia, Mikrobiologia eta Parasitologia Saila
Sarrera
SARRERA ETA HELBURUAK Euskal Autonomi Erkidegoan eta Autonomi Erkidego mugakideetan gertatzen ari den parotiditisaren agerraldiaren kasu-kopurua baieztatzea diagnostiko mikrobiologikoa eginez.
Helburuak
Metodoak
METODOAK Araba eta Bizkaitik etorritako pazienteen lagin biologikoen atzera begirako azterketa burutu da. Laginak Basurtuko Ospitalera heldu izan dira 2006ko abendutik hona. Jasotako lagin-motak hurrengoak dira: gernua, goiko arnas traktuko laginak, likido zefalorrakideoa (LZR) edo/eta seruma. Serumetan IgM eta IgG immunoglobulinak detektatu dira (VIRCELL®). Beste laginak parotidititaren birusa hazteko aproposak diren birus kultura ezberdinetan erein dira.
Emaitzak
EMAITZAK 485 pazienteengandik 706 lagin jaso ditugu: 262 gernu, 443 goiko arnas traktuko lagin, eta LZR bakarra. Horietatik 169 pazientek (%35,28) lagin positiboren bat izan zuten. 198 laginetan (%28,05) birusa isolatu zen: 36 gernutan (,26), 161 goiko arnas traktuko laginetan (%33,9) eta LZR batean. Laginak adin tarte zabalekoak izan dira (0-61 urte) eta gizonezkoak erdia baino pixka bat gehiago (%56,57). 647 pazienteetatik 721 serum lagin jaso ditugu. Horietatik IgM positiboa 136 serumetan (,86) detektatu da eta bi pertsonek seropositibatu egin dute. Lagin hauen adin tartea 1-43 urteko izan da, eta gizonezkoak %56,25 izan dira. Birusa 37 pazienteengan isolatu zen eta IgM positiboa izan zuten aldi berean.
Ondorioak
ONDORIOAK 185 pazienteri parotiditisa diagnostikatu zaie mikrobiologikoki, bai kulturan edo baita serologian ere (232 lagin ezberdin). Agerraldi honetan infektatuta dauden paziente gehienak (%90) nerabeak edo heldu gazteak dira (8-36 urte tartea). Kultura eta serologiaren errendimendua diagnostikatzeko literaturan deskribatuta dagoenaren antzekoa da. Halaber, txertatutako pazienteengan (IgG positiboak) sentikortasuna baxuagoa da txertatu gabekoetan baino.