Sarrera

SARRERA Azken hamarkadan, medikuntza nuklearrak, ahalbidea eman du, eritasun inflamatorio edo infekziosoak dituzten gaixoak diagnostikatzeko, leukozitoen markajea egin ahal izateko. Leukozitoak lokalizatzeko mekanismoak infekzioaren fokoetan parte hartzen du; gaixoaren erantzun immunologiko normalean infekzioaren aurrean.

Helburuak

Metodoak

TEKNIKAREN DESKRIBAPENA Leukozitoen “in vitro” markajea gauza konplexua da eta jarduteko baldintza bereziak eskatzen ditu; hau erabateko asepsian egin behar da-eta. Markazioa egiteko gomendaturiko metodoa jario laminarreko ezkila da. Elementu guztiak esterilak izan behar dira eta operadoreak eskularruak erabili beharko ditu eta maskarilla, kontaminazioa ekiditeko. Aldizka kontaminazio kontrolak egiten dira, labore aproposak erabiliz. Zentrifugazio selektiboa egindako zelulen banaketan oinarritzen da, plasmatik aske, gaixoaren odola antikoagulazio aproposa erabilita atera ondoren. Gero, zelula hauek agente erradioaktibo batekin inkubatuak dira, zentrifugazioaren bidez garbituak eta plasman erresuspendituak edo gatzezko soluzioan, gero xiringatzeko. Erradiotrazadore bezala, leukozitoak 111- In ekin markatzen hasi ziren, baina gaur egun 99m-Tc-HMPAO erabilitako markazioa hedatu egin da, isotopoaren ezaugarri fisikoa hobeak direla eta.

Emaitzak

Ondorioak

ONDORIOAK Teknika honen indikazio garrantzitsuenak hauek izango lirateke: hesteetako gaixotasun inflamatorioa (E. Crohn eta kolitis ultzerosoa), protesi baskularreko infekzio susmoa, hezur edo artikulazioen infekzioa: osteomielitis, artritis septikoa, protesiaren mugikortasuna septikoa eta abar eta zati biguneko abzesu baten susmoa.

Bibliografia