KASU KLINIKOA: TRIGEMINOAREN NEURALGIA. Egileak: Ander Izaguirre Urberuaga, Sandra Ledesma Jorge, Maitena Urberuaga Erce, Iñaki Izaguirre Mendikute SARRERA: Trigeminoaren neuralgia trastorno neuropatiko bat da, nerbio trigeminoak inerbatutako eremuetan min handia behin eta berriro agertzea ezaugarri duena. Trigeminoaren neuralgiarekin lotutako mina, askotan, sentsazio ziztatzaile gisa deskribatzen da, eguneroko jarduerek eragin dezaketena, hala nola murtxikatzeak, hitz egiteak, hortzak garbitzeak edo baita estimulu arinek ere, adibidez, haizea aurpegian. Bizi-kalitatea nabarmen murrizten da. Trigeminoaren neuralgia primarioa izan daiteke edo sekundarioa, non mina nerbioa odol-hodi baten bidez estutzeari, tumoreei edo esklerosi anizkoitzean bezalako lesio desmielinizatzaileei egozten zaion. Prebalentzia nahiko baxua da, baina ohikoagoa da emakumeetan eta 50 urtetik gorako pertsonetan. Kasu klinikoaren aurkezpena: 86 urteko gizonezkoa. Lau hilabeteko eboluzioko min handia duela dio, jatea ere eragozten ziona. Haztatzean, min akutuak jarraitzen du. Egungo tratamendua: Atorvastatina, Fluticasona nasal, Doxazonsina. Aho barruan, erabat edentulua da, eta min handia ematen du hirugarren koadranteko albeolo-zona molarra haztatzean. Proba erradiologiko gisa, itxurazko normaltasun-ortopantomografia bat egiten da, baina zalantzazko erradioluzitatea dago ezkerreko gorputzean. Parazetamol pautatzen da eta jarraipena egiten da. Bi hilabete dituenean, berriro etorri da, eta adierazi du berriro min handiarekin dagoela leku berean: ezkerreko masailezurrean. Mingainarekin hitz egitean edo ukitzean mina duela esaten du. Miaketa fisikoan, mina sentitzen du hatz-puntarekin ukitze hutsarekin (ezkerreko V3-ren 3. adarra), eta ahoa zabaltzea muga txiki batekin (32mm). CBCTn, alde biko betazaleko degenerazioa ikusten da, eta Eagle sindromea baztertzen dugu. Neurologoak baloratutako erresonantzia magnetikoan, bosgarren nerbioaren profilarekin eta hirugarren ezkerreko adarrarekin (alde biko zelula mastoideoen okupazioa) kontaktu neurobaskular bat dagoela ikusten da. Ebakuntza kirurgikoa egitea proposatzen da, eta pazienteak baztertu egiten du. Pregabalina eta Gabapentina hartzen du. Hiru hilabeteetako kontrolari erreparatuta, egonkor dago, baina noizean behin min pasarteak izaten ditu, baina intentsitate txikiagokoak. Jada ez duela ezer hartzen esan du. Noizbehinka min akutua izaten du, baina automugatua. Diagnostiko Diferentziala: Neuralgia Postherpetikoa, Zefalea Mahats-mordoetan, Migraina, Min Miofasziala. Behin betiko diagnostikoa: aurpegiko min bereizgarria, nerbio trigeminoaren konpresioa iradokitzen duten irudi-aurkikuntzak eta antikonbultsiboekiko erantzun partzialak Trigeminoaren Neuralgiaren behin betiko diagnostikoa babesten dute. BIBLIOGRAFIA 1.Zakrzewska, J. M., & Linskey, M. E. (2016). Trigeminal neuralgia. BMJ, 348, g474. doi:10.1136/bmj.g474. 2.Burchiel, K. J. (2003). A new classification for facial pain. Neurosurgery, 53(5), 1164-1167. doi:10.1227/01.neu.0000088847.09677.d5. 3.Cruccu, G., Finnerup, N. B., Jensen, T. S., Scholz, J., Sindou, M., Svensson, P., ... & Zakrzewska, J. M. (2016). Trigeminal neuralgia: New classification and diagnostic grading for practice and research. Neurology, 87(2), 220-228. doi:10.1212/WNL.0000000000002840. 4.Di Stefano, G., Truini, A. (2017). Pharmacological treatment of trigeminal neuralgia. Expert Review of Neurotherapeutics, 17(10), 901-911. doi:10.1080/14737175.2017.1368320. 5.Love, S., & Coakham, H. B. (2001). Trigeminal neuralgia: Pathology and pathogenesis. Brain, 124(12), 2347-2360. doi:10.1093/brain/124.12.2347.

KASU KLINIKOA: AHO BEROAREN SINDROMEA - KASU KLINIKO PROPIOA. Egileak: Sandra Ledesma Jorge, Ander Izaguirre Urberuaga, Iñaki Izaguirre Mendikute, Maitena Urberuaga Erce SARRERA: Aho kiskalgarriaren sindromea (SBA) mihian edo ahoko mukosaren beste kokapen batean berotasuna eta erredura izatea ezaugarri duen prozesua da, ahoko lesio espezifikorik ez dagoenean. Zefaleen Nazioarteko Elkarteak honela definitu zuen: “aho barruko erredura-sentsazioa da, eta ez dago ez kausa medikorik, ez hortzetakorik”. Xede-populazio nagusia emakume peri edo postmenopausikoak dira, eta gizonekiko erlazioa 7:1ekoa da. KASU KLINIKOA: 48 urteko emakumea kontsultara joan da ahoko minarekin, zortzi hilabeteko eboluzioarekin. Mina iraunkorra, neurrizkoa, ez-irradiatzailea eta eboluzio kronikokoa da. Eutirox, Deltius, Clortalidona, Omeprazol, Paracetamol. Klotrimazola, fosfomizina eta klonazepama hartzen du. Ehun bigunen azterketan ez da anormaltasunik ikusten. Diagnostiko diferentzialak aho kiskalgarriaren sindromea eta tratamendu osteko eskualdeko min konplexuaren sindromea barne hartu zituen. Aho kiskalgarriaren sindromea diagnostikatu zioten pazienteari, egunean 2 orduz baino gehiagoz 3 hilabetez aho barneko mina izatea ezaugarri duen egoera, klinikoki nabariak diren lesiorik gabe. EZTABAIDA: SBAko paziente klasiko bat emakume peri edo postmenopausiko bat da, konpromiso psikologikoa duena (antsietatea edo depresioa) eta, normalean, polimedikatua. Triada klasikoa honako hau da: aho-sugar jarraitua edo aldizkakoa, disgeusia eta xerostomia. Miaketa klinikoan ez da ikusten muki-asaldurarik, eta gutxienez 4-6 hilabete irauten du, nahiz eta, askotan, zenbait urte izan. Min kronikoaren entitate gisa tipifikatu dezakegu. Mingainaren punta da kokapenik ohikoena. Behin diagnostikoa ezarrita, estrategia terapeutikoa planteatu behar dugu. Garrantzitsua da sindromearen eboluzio-denbora kuantifikatzea. Koadroa ezarri berritan, tratamendu kontserbadorea eraginkorragoa izan ohi da. Ahoko mukosa (tabakoa, alkohola...) lehortzen eta narritatzen duten ohitura toxikoak ere saihestuko ditugu. Gaixoaren azterketa analitikoak burdinaren metabolismoan (ferritina edo sideremia baxua) gertatzen diren asaldurak azaleratu ditzake, eta horiek elikadura konpentsatzea gomendatzen dute. Faktore psikologikoak kontrolatzeko zailak dira.. Hala ere, tratamendu bat bera ere ez da behin betikoa eta unibertsala. Clonazepan eta Capsaicina erabiltzen dira, emaitza ezberdinekin Ondorioa: Gaur egun ez dago protokolo terapeutiko bateratu eta eraginkorrik SBA duten paziente guztientzat. Hori lotuta egon daiteke SBAren historia naturala ez dela argi definitu. Litekeena da plazebo-efektuagatik hobetzea. Bibliografia: 1. Parra Martínez MH. El Síndrome de boca ardiente: revisión de la literatura. Acta odontológica Colombiana 2013; 3 (2): 119-128. 2. Casariego ZJ. Síndrome de boca ardiente. Avances en odontoestomatología 2009; 25 (4): 193-202. 3. Silvestre FJ, Sivestre-Rangil J, López –Jornet P. Rev Neurol 2015; 60(10):457-463. 4. Ros Lluch N, Chimenos Küstner E, López López J, Rodríguez de Rivera Campillo ME. Síndrome de ardor bucal: Actualización diagnóstica y terapéutca. Av. Odontoestomatol 2008; 24 (5):313-321. 5. Chimenos Küstner E, Arcos-Guerra C, Marques –Soares MS. Med Clin (Barc). 2014: 142 :(8): 370-374. 6. Blanco Carrión A, Otero Rey E. Patología oral asociada a la sequedad bucal. Av.Odontoestomatol 2014; 30 (3): 129-133.