08. Osasun Jardunaldiak: Neurozientziak
4.2 I 2-Hartzaile imidazolinikoen dentsitate handitua giza glioblastometan
Egileak: L.F Callado , J.M Garibi , A.M Gabilondo , J.J Meana
0
Sarrera
Tumore glialek nerbio-sistema zentralaren minbizi-mota arruntena osatzen dute. Glioma gaiztoen pronostiko zein tratamenduan, ehun osasuntsuan sartzeko duten erraztasuna arazo larrienetariko bat da. Gaur egun erabiltzen diren irudi-teknikak ez dira garuneko tumoreen pronostikoa ziurtatzeko gai. Hau dela eta, zelula tumoralekin selektiboki finkatzen diren ligando baten aurkikuntzak garrantzi handia izan lezake garuneko tumore glialen diagnostikoan.
Garunean eta beste motetako ehunetan idazoxan farmakoak, ᾰ2.adrenohartzaileak ezezik, I2 motako hartzaile imidazolinikoak ere markatzen ditu. Egindako iker- keten arabera, nerbio-sistema zentraleko I2-hartzaile imidazolinikoak glian kokatuko lirateke.
Helburuak
Ikerketa honen helburua I2-hartzaile imidazolinikoak aztertzea izan zen, astrozitiko edo ez-astrozitiko diagnostikoa zuten garuneko tumoreen bi talde ezberdinetan. Horretaz gain, garun kontrolaren beste hirugarren talde bat kontrol moduan erabili zen.
Metodoak
Giza tumoreak ebaketaren momentuan hartuta eta giza garun kontrolak autopsietan lortuta, esperimentuaren eguneraino -70°Cko tenperaturan gorde ziren. Diagnostiko neuropatologikoen arabera, hiru talde osatu ziren: glioblastoma multiformeak (n= 6), meningiomak (n= 6) eta giza garun kontrolak (n= 6).
Erradioligandoen bidezko hartzaileekiko finkapen-teknika erabili zen. Horretarako, [3H]idazoxanaren finkapen espezifikoa (1.25-40 nM; 5 µM (-)adrenalinaren aurrean) hiru taldeetako ehunen mintzetan neurtu zen.
Emaitzak
Ehun tumoral zein garun kontroletako mintzetan, [3H]idazoxanaren profil farmakologikoa berdina izan zen, I2-hartzaile imidazolinikoen presentziarekin bateragarria, alegia. Glioblastometan, I2-hartzaile imidazolinikoen dentsitatea (Bmax= 266±18 fmol/mg proteina) garun kontroletan (Bmax= 54±4 fmol/mg proteina) baino askoz handiagoa izan zen. Erradioligandoaren afinitateari dagokionez, aitzitik, ez zen aldaketa esanguratsurik aurkitu bi talde horien artean. Meningiomen kasuetan, ia ez zen finkapen espezifikorik agertu.
Ondorioak
I2-hartzaile imidazolinikoen dentsitatea handituta dago tumore glialetan, meningioma eta garun kontrolaren ehunarekin konparatuz. Aurkikuntza honen tumore glialen zelulekiko selektibitatea azpimarragarria da. Selektibitate horretaz baliatuz, erradioaktibitatez markatutako imidazolina-motako molekulek, garezur barneko tumoreen diagnostiko eta tratamendurako baliagarriak izan daitezke.
Bibliografia
L.F.Callado Eusko Jaurlaritzaren bekaduna da.
Azken Berriak
Solasaldia Elgoibarren apirilaren 1ean: Osakidetza eta euskara
"Ikerketa-sareak sustatzea da Pediatria Topaketen helburuetako bat"
