4.3. Bisaz gidatutako anestesia
Egileak: Unai Ortega Mera, Miren Zuriñe Lauzirika Jauregui, Iratxe Gonzalez Larrabe, Aitziber Etxebarria Agorria, Sorkunde Telletxea Benguria, Ana Maria Barandika Bilbao
Osakidetza. Galdakao-Usansolo Ospitalea.
4.3. Bisaz gidatutako anestesia
Sarrera
Anestesiologoentzat, hainbat urtetan zehar, gaixoari ebakuntza egiten ari direla esnatzea, buruhauste handia izan da. Anestesia “ez egokia” identifikatzeko hipertentsioa, negarra edo takikardia bezalako seinale klinikoak erabili dira.
Farmako gehienek, burmuinean eragiten dute eta hauen funtzioa neurtzeko, ez dago monitorizaziorik. Honen ondorioz, ikerketen helburuak, konortea galtzearen denbora, amnesia edo anestesiatik errekuperatzeko denbora bezalako parametro klinikoak neurtzea izan da.
Bisak burmuinaren uhinak aztertzen ditu. Hauek esnatuta edota lo gaudenean aldatu egiten dira. Zenbat eta sakonago lo egon, gero eta motelagoak dira uhinak.
Helburuak
Ikerketa honek, bisaz zuzendutako anestesiaz errekuperatzeko denbora neurtu du.
Metodoak
Lan hau burutzeko, bi taldetan banatutako 50 gaixok parte hartu dute. Lehenengo taldekoei, anestesia zuzentzeko bisa jarri zaie eta bestekoei ez, talde bietako anestesia berdina izanik. Loak hartzeko propofol hipnotikoa erabili da eta anestesia mantentzeko gas anestesikoak (sevofluoranoa).
Emaitzak
Bisak loaren sakontasuna eta honen arabera behar zen beste farmako erabiltzen lagundu gaitu.
Bisa jarritakoek begiak 2,4 minutu azkarrago zabaldu zituzten eta extubazioa 3,05 minutu lehenago egin zen.
Ondorioak
Azken hamarkadan, anestesiak gaixoaren segurtasunari zuzendutako aurrerapen ugari izan ditu.
Gaixoak ebakuntzan zehar esnatu ez daitezen laguntzen gaituen aurrerapen teknologikoa handia izan dela esan dezakegu.
Bisak farmakoak hobeto titulatzeko laguntzen gaituenez, farmako gutxiago behar ditugu eta gaixoak arinago esnatzen dira.