5.4. Bideolaringoskopioa, aire bide zailetan teknologia berrituz
Egileak: Aitziber Etxebarria Agorria, Miren ZuriƱe Lauzirika Jauregi, Iratxe Gonzalez Larrabe, Unai Ortega Mera, Sorkunde Telletxea Benguria
Osakidetza. Galdakao-Usansolo Ospitalea. Anestesiologia, Bizkortzea eta Minaren Tratamendurako Unitatea.
Sarrera
Azken urteetan, egoera zailetan intubazioa errazteko tresnen bilaketa zabala egin da. Bideolaringoskopioa glotisa handiago eta hobeto ikusteko tresna da, fibrobronkoskopioa bezala baina erabiltzeko askoz errazagoa, ohiko laringoskopioaren diseinu bera daukalako, kamera eta pantaila batekin.
Helburuak
Intubazio zaila susmatzen den pazienteetan, Cormack gradua (glotisa ikusteko zailtasun maila) konparatzea bideolaringoskopioa eta laringoskopia arrunta erabilita. *(Cormack graduak: ikus irudiak)*
Metodoak
Aire bide zaila susmatzen zen 50 paziente aztertu ziren. Guztiei lehengo laringoskopia arrunta egin zitzaien eta ondoren bideolaringoskopia. Bi saiakeratan Cormack gradua bildu zen.
Emaitzak
Nahiz eta aire bide zaila susmatu, 30 paziente Cormack I edo IIA izan ziren (intubazio erraza). Laringoskopia arrunta erabilita, 13 paziente Cormack IIB, 6 paziente Cormack III eta 1 Cormack IV izan ziren. Paziente berean bideolaringoskopioa erabilita aldiz, 45 paziente Cormack I edo IIA, 4 Cormack IIB eta 1 Cormack III. Kasu guztietan arazorik gabe intubatu zen, kasu bakarrean Frova sartzailea erabili behar izan zen hodia trakearantz zuzendu ahal izateko.
Ondorioak
Bideolaringoskopioa aire bide zaileko protokoloetan tresna baliagarria bilakatu da.
Intubazioa errazten du ohiko teknika berdina erabiliz eta laguntzailearen lana ere errazten du kamera eta telebistari esker (glotisa mugitu beharreko kasuetan).
Horrez gain, irakaskuntzarako tresna erabilgarria da. Prozedura grabatu egin daiteke eta geroago aztertu.